Na slechts drieënhalve maand heeft de Silverbeach Club aan de boulevard van Scheveningen de deuren moeten sluiten. Ondernemer Martijn Remmelzwaal (48) vertelt over de impact van het faillissement, de uitdagingen achter de schermen en de lessen die hij heeft geleerd. ‘Het voelt alsof ik in een flipperkast zit,’ vertelt hij.
Een frisse start met obstakels
De Silverbeach Club begon vol goede moed in de zomer, midden in de drukte op de Scheveningse boulevard. Maar al snel stapelden de problemen zich op: technische gebreken, een ongelukkige locatie en een korte terugverdientijd maakten het lastig om alles soepel te laten verlopen. Ondanks de inzet van Martijn en zijn team konden ze de problemen niet oplossen.
‘Het is enorm frustrerend om te zien hoeveel energie er is gestoken in dit project,’ zegt Martijn. Hij blikt terug op de maanden waarin hij en zijn team alles op alles hebben gezet om de club tot een succes te maken. ‘Het is pijnlijk om te moeten stoppen terwijl je zoveel positieve energie hebt gegeven.’
Problemen vanaf het begin
Een van de grootste obstakels waren de technische mankementen. ‘Het gebouw had verwarmingsproblemen, waardoor het in de herfst soms maar 14 graden was binnen,’ legt Martijn uit. ‘We moesten zelfs de pizzaoven gebruiken om het enigszins warm te houden voor onze gasten.’
Bovendien speelde de locatie een grote rol. De Silverbeach Club ligt aan het einde van de Noordboulevard, een plek met minder voetgangersverkeer. Het terras had geen directe toegang tot het strand, wat gezinnen minder aansprak. Tegelijkertijd waardeerden sommige gasten juist dat ze niet in het zand hoefden te zitten, maar die balans was moeilijk te vinden.
Een plek met potentie
Ondanks de uitdagingen blijft Martijn geloven in de mogelijkheden van de locatie. ‘Voor zakelijke evenementen, zoals bedrijfsfeesten en bijeenkomsten, heeft het pand veel potentie,’ zegt hij. Maar voor een reguliere horecazaak bleek de natuurlijke doorloop van bezoekers op de boulevard niet genoeg om het rendabel te maken.
Een pijnlijke ervaring met lessen
Het faillissement heeft diepe indruk gemaakt. ‘Je begint zo’n project met lef en energie, maar als het niet loopt zoals gehoopt, is de teleurstelling extra groot,’ vertelt Martijn. ‘Het voelt alsof ik in een flipperkast zit.’ De curator zal nu het verdere proces van het faillissement begeleiden.
Ondanks de tegenslagen heeft Martijn waardevolle inzichten opgedaan. ‘We weten nu wat wel en niet werkt op deze locatie. Hopelijk kunnen toekomstige projecten hier voordeel uit halen,’ besluit hij.
